Η Βουδαπέστη παρέα με ένα δίχρονο

Η πρώτη μου προσπάθεια για άρθρο στο μπλογκ και μάλιστα ταξιδιωτικό! Το ταξίδι μας στη Βουδαπέστη!

Με το Αναστασάκι, το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό ήταν στην Ολλανδία, τον Νοέμβριο του 2022. Ήταν 22 μηνών και πέρασε καταπληκτικά! Το ίδιο κι εμείς! Ωστόσο, δεν θεωρώ πως πήραμε το βάπτισμα του πυρός στο ταξίδι αυτό! Ήμασταν αρκετά προστατευμένοι, μιας και την πρώτη μέρα μας φιλοξένησε μία φίλη, μας βοήθησε στις μετακινήσεις με το όχημά της και είχε και παιδάκι λίγο πιο μικρό από την Αναστασία, επομένως, δεν είχα μεγάλη αγωνία για το αν ξεχνούσα κάτι! Έτσι, το απόλυτο test drive θα ήταν το επόμενο ταξίδι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Βουδαπέστη.

Γιατί Βουδαπέστη;

Μετά την Ολλανδία, λοιπόν, είχαμε αποφασίσει, πως θα πάμε οπωσδήποτε ακόμη ένα ταξίδι. Λέγαμε να είναι καλύτερα, όμως, από Μάιο και μετά, γιατί ένα ταξίδι χειμώνα, πόσο μάλλον με μικρό παιδί, απαιτεί πολύ περισσότερες και ογκώδεις αποσκευές, από μία καλοκαιρινή απόδραση. Ξεκίνησα, λοιπόν, να κοιτάω τις προσφορές των αεροπορικών και κατά βάση της Ryanair. Φυσικά, οι περισσότερες προσφορές, είναι σε ώρες δύσκολες, πολύ βράδυ ή πολύ νωρίς το πρωί, πράγμα που θα ήθελα να το αποφύγω. Δια της ατόπου απαγωγής, λοιπόν, καταλήξαμε στη Βουδαπέστη, όπου τόσο οι ημερομηνίες, οι ώρες και η τιμή, ήταν το καλύτερο δυνατό σενάριο για εμάς. Φεύγαμε από Θεσσαλονίκη ημέρα Δευτέρα, τις 09:40 και επιστρέφαμε ημέρα Πέμπτη, στις 13:30, από τη Βουδαπέστη.

Σημαντικές πληροφορίες:

• Ένα παιδί για να ταξιδέψει στο εξωτερικό, από νεογέννητο ακόμη, χρειάζεται διαβατήριο. Βγαίνει πολύ γρήγορα, το δικό μας χρειάστηκε περίπου μία βδομάδα. Χρειάζονται δύο έγχρωμες φωτογραφίες, ειδικών προδιαγραφών, ένα παράβολο και η παρουσία και των δύο γονιών. Περισσότερα μπορείς να διαβάσεις εδώ.
• Σε σχέση με τα αεροπορικά εισιτήρια, ΚΑΝΕΝΑ παιδί, δεν ταξιδεύει δωρεάν. Αν είναι κάτω των δύο, πληρώνει ένα ποσό και δεν δικαιούται θέση. Ταξιδεύει αγκαλιά στον γονιό, δεμένο επάνω του, με προέκταση της ζώνης. Άνω των δύο, πληρώνει κανονικά εισιτήριο και έχει δική του θέση. Κάποιες εταιρίες, έχουν μία έκπτωση στο εισιτήριο το παιδικό. Η Ryanair, δίνει δωρεάν την επιλογή θέσης για το παιδί και τον καταγεγραμμένο ως συνοδό του. Ο άλλος γονιός, λοιπόν, πρέπει να πληρώσει το έξτρα κόμιστρο, για να επιλέξει να κάθεται δίπλα στην οικογένειά του. Διαφορετικά, η θέση του θα επιλεγεί τυχαία και θα προσπαθεί εκείνη την ώρα, να κάνει αλλαγές, με τον επιβάτη που θα κάθεται δίπλα στην οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση όμως, είτε το παιδί είναι κάτω των δύο, είτε άνω, δικαιούται, χωρίς επιπλέον χρέωση, ένα πλήρως πτυσσόμενο καροτσάκι και ένα άλλο μικρότερο αντικείμενο, όπως κάθισμα αυτοκινήτου ή κούνια ταξιδιού. Αυτό νομίζω ισχύει ως την ηλικία των δέκα ετών. Το καρότσι, έχεις τη δυνατότητα να το παραδόσεις στην πύλη επιβίβασης, πράγμα πάρα πολύ βολικό, να σημειώσω. Το πού θα στο παραδόσουν, όταν φτάσεις στον προορισμό σου, είναι πολιτική του κάθε αεροδρομίου, έμαθα. Στη Βουδαπέστη, για παράδειγμα, τα καρότσια τα έβγαλαν δίπλα στο αεροπλάνο, επομένως, είχαμε τρόπο μετακίνησης για το Αναστασάκι, από την πρώτη στιγμή. Στη Θεσσαλονίκη, αντίθετα, τα καρότσια βγήκαν στον χώρο των αποσκευών, μετά τις αποσκευές. Ευτυχώς, το αεροδρόμιό μας, είναι πολύ μικρό και δεν περπατήσαμε πολύ, κουβαλώντας το Αναστασάκι αγκαλιά.
• Μία άλλη πληροφορία, που δεν γνώριζα, είναι πως στις εταιρίες χαμηλού κόστους, όπως η Ryanair, με το απλό εισιτήριό σου, ναι αυτό που μπορεί να βρήκες σε προσφορά με 15€, δικαιούσαι ΜΟΝΟ μία τσάντα πλάτης διαστάσεων 40 x 20 x 25 cm και όχι την μικρή βαλίτσα καμπίνας, που δικαιούμασταν παλιά. Οτιδήποτε επιπλέον αποσκευή, χρεώνεται έξτρα. Θα σας φέρω παράδειγμα τα δικά μας εισιτήρια, για να έχετε μία ιδέα. Τα αεροπορικά μας, πηγαινέλα κόστιζαν περίπου 220€ και για τους τρεις μας και μαζί με μια 20κιλη βαλίτσα που επιλέξαμε, βγήκαν σε σύνολο 304€. Για καλοκαίρι, βόλεψε αρκετά η μεγάλη βαλίτσα για όλους μας και τρία σακίδια πλάτης.
• Γενικά, στα περισσότερα μέρη, Μ.Μ.Μ., μουσεία, πάρκα, για ένα τόσο μικρό παιδί, η είσοδος είναι δωρεάν.
• Σχετικά με το συνάλλαγμα, μιας και στην Ουγγαρία δεν έχουν ευρώ αλλά φιορίνι, κάναμε μόνο 50 ευρώ και σε όλες τις άλλες συναλλαγές μας, χρησιμοποιούσαμε προπληρωμένη Revolut κάρτα, που είχα περασμένη στο κινητό. Βγαίνει πανεύκολα και τη δέχονται παντού.
• Τέλος, φροντίζω να ζητάω ένα έξτρα κρεβάτι στο ξενοδοχείο και όχι το παρκοκρέβατο που δίνουν συνήθως για μικρά παιδιά μιας και η Αναστασία δεν έχει κοιμηθεί ποτέ της σε κούνια, παρκοκρέβατα κλπ.

Προετοιμασία πριν το ταξίδι:

Αυτό που έκανα και στην Ολλανδία, που ήταν και σε μικρότερη ηλικία το Αναστασάκι και αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο, ήταν να προετοιμάσω το Αναστασάκι, για κάθε πιθανή πτυχή του ταξιδιού, που μπορούσα να σκεφτώ. Ήθελα, να έχει μία ιδέα της όλης κατάστασης, για να μην φοβηθεί με κάτι, που στα δικά μας μάτια μπορεί να φαίνεται ασήμαντο και φυσικά, να μειώσω, όσο μπορώ, τις πιθανότητες να μας πιάσει κάποιο τάντρουμ. Ξεκίνησα, λοιπόν, λίγες μέρες πριν το ταξίδι, να της θυμίζω τι διαδικασία θα ακολουθήσουμε μέχρι να μπούμε στο αεροπλάνο, αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας.

• Θα ξυπνήσουμε πρωί, θα φάμε ένα γρήγορο πρωινό και θα μπούμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στο αεροδρόμιο, με τις βαλίτσες μας.
• Εκεί, θα μας αφήσει ο μπαμπάς, να πάει να παρκάρει κι εμείς θα πάμε στην κυρία, που θα κοιτάξει τα διαβατήρια μας και θα βάλει αυτοκόλλητα στις βαλίτσες μας. Θα τις πάρει κι όλας, για να μην τις κουβαλάμε.
• Μετά θα πάμε να περάσουμε κάτω από μία πόρτα και αν τυχόν κάνει μπιπ, μπιπ, θα έρθει μία κυρία, να χαϊδέψει λίγο τη μαμά, σα να μου κάνει ένα γρήγορο μασάζ. Αναφέρομαι στον πιθανό έλεγχο που μπορεί να χρειαστεί να γίνει και το θεωρώ πολύ σημαντικό να το γνωρίζει το παιδί. Αφενός γιατί στην ηλικία αυτή, ζητούν να περάσει το παιδί μόνο του από τον ανιχνευτή μετάλλων και αφετέρου, γιατί μπορεί να χρειαστεί να προβούν σε σωματικό έλεγχο σε έναν από τους δύο γονείς και αυτό σα γεγονός να τρομάξει το παιδί. Μου έχει τύχει, ταξιδεύοντας χωρίς παιδί, ένα αγοράκι να κλαίει σπαρακτικά, επειδή τρόμαξε με τον σωματικό έλεγχο που έπρεπε να γίνει στον πατέρα του. Επομένως, είχα προετοιμάσει καλά το Αναστασάκι και όσο πλησιάζαμε της έλεγα: “Για να δούμε! Θα κάνει θόρυβο η πόρτα; Θα με χαϊδέψει η κυρία;” Στην ερώτησή της, γιατί μία κυρία που δεν ξέρουμε, θα ακουμπήσει τη μαμά, απάντησα την αλήθεια, πως θα με ψάξει, να δει αν έχω επάνω μου κάποιο αντικείμενο που δεν επιτρέπεται να πάρω στο αεροπλάνο.
• Στη συνέχεια, θα περιμένουνε να ρθει το αεροπλάνο μας και θα πιούμε αφρό και θα φάμε.
• Θα έρθει ένα λεωφορειάκι να μας πάρει και να μας πάει στο αεροπλάνο.
• Θα μπούμε μέσα και θα καθίσουμε στις θέσεις μας. Μπορείς, αν θέλεις, να είσαι αγκαλιά μου αλλά όταν θα ανάψει το λαμπάκι και θα πει η κυρία αεροσυνοδός να δέσουμε τις ζώνες μας, θα πρέπει να καθίσεις και συ στη θέση σου και να φορέσεις τη ζώνη σου. Μόλις σβήσει το φωτάκι, θα μπορέσουμε πάλι να σηκωθούμε και να κάνουμε αγκαλιά.
• Πριν την απογείωση και την προσγείωση, της προσφέρω αποξηραμένα φρούτα και κριτσίνια και την παροτρύνω να τα φάει, γιατί μπορεί να πονέσουν λίγο τα αυτιά της.
• Μόλις το αεροπλάνο προσγειωθεί, θα κατεβούμε με τη σειρά μας και θα πάμε να δούμε τις βαλίτσες που χορεύουν και να πάρουμε τη δική μας.
• Θα μπούμε σε ένα τρένο, που θα μας πάει στο ξενοδοχείο μας.

Φυσικά, όταν φτάναμε σε ένα βήμα, της θύμιζα το επόμενο.

Τι πήραμε μαζί μας για το Αναστασάκι:

• Πτυσσόμενο καρότσι, πολύ βολικό και απαραίτητο σε ταξίδι με μικρό παιδί. Περπατούσαμε γύρω στα 10 χιλιόμετρα τη μέρα, ήταν αδύνατον να ακολουθήσει το παιδί, χωρίς καρότσι.
• Πέδιλα, τα παντοφλάκια crocs, δύο ζευγάρια αθλητικά παπούτσια, ένα το φορούσε στο ταξίδι και ακόμη ένα. Ο λόγος που τα είχα διπλά, ήταν γιατί σε βόλτες, αν βρίσκαμε συντριβάνια, εννοείται περνούσε από μέσα, οπότε χρειαζόμουν ένα επιπλέον ζευγάρι, στεγνά παπούτσια, άμεσα διαθέσιμο.
• Ρούχα… ο καιρός έδειχνε πολύ ζεστός κοιτώντας τις προβλέψεις, οπότε πήρα περισσότερα κοντά, καλοκαιρινά ρούχα, παρά ζεστά. Παρόλα αυτά πήρα και κολάν, μακριές μπλούζες και ζακετάκια, για να είμαι καλυμμένη. Γενικά, τα ρούχα της Αναστασίας, ήταν τριπλάσια, σε σχέση με τον αριθμό των ημερών μας εκεί. Σε κάθε μας έξοδο, είχα μαζί μου οπωσδήποτε δεύτερη και τρίτη αλλαξιά και μακρύ παντελόνι και ζακέτα.
• Σκευη: Είχα ένα παγούρι θερμός για το νερό της, ένα μπουκάλι για το γάλα της, γιατί το βράδυ έπινε γάλα και ένα τάπερ, για να μεταφέρω σνακ. Πήρα μαζί επίσης, βουρτσάκι για να καθαρίζω τα καλαμάκια από τα παγούρια της αλλά ξέχασα να πάρω σφουγγάρι, πράγμα επίσης απαραίτητο.
• Φάρμακα: Στα ταξίδια στο εξωτερικό υπάρχει πάντα αυτή η δυσκολία, γιατί δεν μπορείς έτσι απλά να πας σε ένα φαρμακείο και να αγοράσεις ένα απλό αντιπυρετικό, χωρίς ιατρική συνταγή. Επομένως, μαζί μου έχω πάντα ένα παυσίπονο/αντιπυρετικό, ένα αντιισταμινικό και σύριγγες. Παίρνω επίσης, σταγόνες για τα μάτια, τα κλασικά δάκρυα, κρέμα για τσιμπήματα, χάνζαπλαστ και καμία γάζα. Θερμόμετρο επίσης, αχρείαστο να ναι, αντιηλιακό και αντικουνουπικό. Παίρνω επίσης, ένα σπρέι για χτυπήματα, που ως τώρα ευτυχώς, μας ήταν αχρείαστο. Στο σημείο αυτό να πω το εξής σημαντικό που έμαθα: Αν έχεις χειρασποσκευή, ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ επιτρέπονται υγρά και άνω των 100 ml. αλλά, ανάλογα με τη χώρα όπου γίνεται ο έλεγχος, μπορεί να σου ζητήσουν ιατρική συνταγή. Επομένως, μπορεί να φύγεις από Ελλάδα με το ντεπόν σιρόπι, χωρίς θέμα αλλά στην επιστροφή, από Αγγλία για παράδειγμα, αν είναι χωρίς συνταγή να στο πετάξουν.
• Παιχνίδια και βιβλία: Αυτά ήταν χρήσιμα για το αεροπλάνο, αν και το ταξίδι δεν ήταν μεγάλης διάρκειας αλλά και για τις λίγες ώρες που ήμασταν στο δωμάτιο. Πολύτιμα αποδείχθηκαν και σε περιπτώσεις που παραγγέλναμε να φάμε και υπήρχε καθυστέρηση. Ένα πολύ ωραίο τιπ, είναι να έχετε νέα παιχνίδια ή βιβλία, που να τα δουν πρώτη φορά στο ταξίδι, ή στην αναμονή για φαγητό, ή παιχνίδια που είχατε κρύψει και έχουν να δουν καιρό. Έτσι, θα κρατήσουν για περισσότερη ώρα το ενδιαφέρον τους. Εγώ στα ταξίδια παίρνω παιχνίδια που δεν έχουν πολλά ή καθόλου κομμάτια, για να μην πέφτουν και τα ψάχνουμε μέσα στο αεροπλάνο, όπως το πλέξιμο και αυτό το περιστρεφόμενο παζλ.

(με κωδικό anastasaki10 έχετε 10% έκπτωση στις αγορές σας, σε όσα προϊόντα σας έβαλα λινκ)

H εμπειρία μας στη Βουδαπέστη

Πανέμορφη πόλη, εξαιρετικά φιλική για οικογένειες, μιας και είναι γεμάτη πανεύμορφα πάρκα. Αν ήρθες στο άρθρο αυτό για τις γενικές ταξιδιωτικές πληροφορίες, αυτό είναι ένα καλό σημείο να σταματήσεις να διαβάζεις! Τώρα, θα αρχίσει η ξενάγησή μας, στη μαγευτική Βουδαπέστη!

1η Ημέρα – Δευτέρα 12/06/23

Ημέρα άφιξης. Η πτήση ήταν πρωινή και με τη διαφορά ώρας, ήμασταν στη Βουδαπέστη στις 10 το πρωί. Είχαμε προετοιμαστεί για να μετακινηθούμε προς το ξενοδοχείο με τη συγκοινωνία και συγκεκριμένα με το τρένο νούμερο 100, μιας και η στάση που μας άφηνε, ήταν δέκα λεπτά περπάτημα ως το ξενοδοχείο. Δεν είχαμε προετοιμαστεί, όμως κατάλληλα, από ότι φάνηκε, μιας και δυσκολευτήκαμε λιγάκι με την έκδοση των εισιτηρίων, των δικών μας, η μικρή ταξιδεύει δωρεάν. Υπάρχει μία εφαρμογή, BudapestGo η οποία έχει μέσα χάρτες, σου βγάζει βέλτιστη διαδρομή, τα λεωφορεία, τρένα που πρέπει να αλλάξεις. Την είχαμε κατεβάσει από το σπίτι αλλά δεν είχαμε κλείσει τα εισιτήρια. ΛΑΘΟΣ! Γιατί την ώρα που περιμέναμε το τρένο και είχα πει στη μικρή πως θα μπούμε σε τρένο, τα οποία λατρεύει, για να πάμε στο ξενοδοχείο, η εφαρμογή αποφάσισε στο τελευταίο βήμα, αυτό που βάζεις τα στοιχεία της κάρτας για να προχωρήσεις σε πληρωμή, να μην τη δέχεται! Αποτέλεσμα; Φάγαμε μισή ώρα, η μικρή έπαθα τάντρουμ και δικαιολογημένα, αν με ρωτάς, γιατί ήταν κουρασμένη και έβλεπε μπροστά της να φεύγουν τα τρένα, χωρίς αυτή! Τελικά, πήραμε ταξί, το οποίο μας στοίχισε 31 ευρώ, για μία διαδρομή 22 χιλιομέτρων. Τελικά, εκ των υστέρων, θα πω καλύτερα, γιατί ήμασταν πιο ξεκούραστα, με άγχος βέβαια, γιατί δεν υπήρχε παιδικό κάθισμα και τελικά το Αναστασάκι κοιμήθηκε και συνέχισε να κοιμάται και στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.

Αφού είχε συμπληρώσει πάνω από μία ώρα ύπνου, ξύπνησε γεμάτη ενθουσιασμό! Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο και φύγαμε για φαγητό στο Madal Cafe, 900 μέτρα από το ξενοδοχείο, οπότε πήγαμε με τα πόδια. Πήραμε κάτι μακαρόνια με σάλτσα, quesadillas με τζακφρουτ και κάτι γλυκάκια. Νόστιμα, λίγο παραπάνω πικάντικα για τα γούστα μου και οικονιμικά, όλα αυτά στοίχισαν κάτω από 15 ευρώ. Φεύγοντας, χαϊδέψαμε το ομώνυμο άγαλμα και πήραμε και ένα vegan παγωτάκι. Το παγωτάκι είχε μόλις 1,60€.

Με το παγωτό στο χέρι και Αναστασάκι στο καρότσι, πήραμε τον δρόμο για το Πάρκο της Ολυμπίας. Δεν καθίσαμε πολλή ώρα, είχε πολύ κόσμο και λίγα πράγματα για εμάς αν και αν ρωτήσεις το Αναστασάκι, εκεί ήταν το αγαπημένο της μέρος!!! Είχε μια μεγάλη κούνια που κάθισε και έκανε μαζί με τον μπαμπά της , χαρίζοντας μας αυτό το υπέροχο γάργαρο γέλιο! Είχε, επίσης, αμμοδόχο, καθαρή, με παιχνίδια μέσα.

Από εκεί πήραμε τον δρόμο για τα παπούτσια στις όχθες του Δούναβη ή αλλιώς, τα σιδερένια παπούτσια, όπως τα λέγαμε με το Αναστασάκι. Είναι 40 μπρούτζινα ζευγάρια παπουτσιών, που συμβολίζουν τα τελευταία βήματα χιλιάδων Ούγγρων Εβραίων, που εκτελέστηκαν στις όχθες του ποταμού, από συμπατριώτες τους, συνεργάτες των Ναζί. Πολύ συγκινητικό σημείο, θέλει βέβαια μία προσοχή αν είσαι με μικρά παιδιά, γιατί όπως προανέφερα, είναι στις όχθες του Δούναβη. Για τη διαδρομή ως εκεί, περάσαμε από το Κοινοβούλιο, με τις υπέροχες ανθισμένες λεβάντες και φυσικά χαϊδέψαμε διάφορα αγάλματα.

Επόμενη στάση, το Cat Café Budapest, στο οποίο δεν μπορούσαμε να μην παρευρεθούμε. Στου Άμστερνταμ δεν τα είχαμε καταφέρει γιατί είχε κατώτατο όριο ηλικίας. Στης Βουδαπέστης, τις καθημερινές, επιτρέπονται και μικρά παιδιά, φυσικά χωρίς να ενοχλούν τις γάτες. Είναι ένας χώρος όπου μπορείς να απολαύσεις το ρόφημά σου, το γλυκάκι σου και δίπλα σου να κοιμάται μία από τις 15 γάτες, ένοικους του χώρου. Πολύ ωραίος χώρος, προσεγμένα τα ζώα, μέρη με χαμηλό φωτισμό και ησυχία για να τα ζωά, ονυχοδρόμια και παιχνίδια. Υπήρχαν και vegan επιλογές στο μενού. Για δύο λεμονάδες και ένα αφρόγαλο, δώσαμε 14€.

Συνεχίσαμε με τα πόδια προς τη Ρόδα της Βουδαπέστης και ένα υπέροχο πάρκο με πολύ πράσινο και συντριβάνια, στο οποίο καθίσαμε και δοκιμάσαμε τοπικά φαγητά και ποτά. Συγκεκριμένα, πήρα Langos που είναι ένα παραδοσιακό πιτάκι, σα τηγανόψωμο θα το έλεγα. Υπάρχει και σκέτο ή με τυριά και δεν ξέρω τι άλλο από πάνω. Πήραμε το σκέτο και ένα περίεργο φρουτένιο αναψυκτικό. Για το Αναστασάκι, πήρα χυμό. Εννοείται, μέχρι να φέρω τα φαγητά μας, είχε καταφέρει να περάσει ένα σιντριβάνι από πάνω της και να γίνει μούσκεμα! (χρήσιμες οι πολλές αλλαξιές που κουβαλούσα!). Στη ρόδα δεν ανεβήκαμε γιατί μας είπε πως φοβόταν, οπότε δεν έχω ιδέα ούτε για όρια ηλικίας, ούτε για τιμές.

Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, με τα πόδια. Η μέρα έκλεισε σε ένα πολύ όμορφο πάρκο, σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο. Τεράστια έκταση, χωρισμένο σε 3-4 διαφορετικούς χώρους. Είχε ανάμεσα σε άλλα, μία πολύ μεγάλη αμμοδόχο με παιχνίδια, διαφόρων ειδών κούνιες, κατασκευές που θύμιζαν σπιτάκι και μαγαζάκι με ταμειακή μηχανή, τσουλήθρες, μονόζυγα και κρίκους. Είχε ακόμη, τραπέζι για πινγκ-πονγκ, όργανα γυμναστικής και γήπεδο μπάσκετ. Από τα πιο όμορφα πάρκα που έχω βρεθεί! Στα δέντρα υπήρχαν σπιτάκια για πουλιά, είχε δανειστική/ανταλλακτική βιβλιοθήκη και ξύλινη αλλαξιέρα για μωράκια! Honved ter λέγεται και αν σας βγάλει ο δρόμος, αξίζει μια επίσκεψη.

2η Ημέρα – Τρίτη 13/06/23

Εγερτήριο στις 6:30 το πρωί, έτσι απλά, από μόνη της! Ανυπομονούσε και μόλις άνοιξε μάτια είπε: “Πάμε να φύγουμε!!!”. Καταφέραμε, λοιπόν, στις δέκα, να έχουμε φύγει από το ξενοδοχείο. Πήγαμε στην κοντινότερη στάση του τραμ, γιατί η απόσταση ήταν αρκετά μεγαλύτερη και θέλαμε να κερδίσουμε χρόνο. Πήραμε το τραμ με τον αριθμό 2. Εισιτήρια είχαμε κλείσει μέσω της εφαρμογής, από το ξενοδοχείο. Σταματήσαμε κοντά στην κεντρική αγορά, το Central Market Hall. Όσοι είστε από Θεσσαλονίκη, σκεφτείτε την αγορά Μοδιάνο, πολλαπλασιάστε επί 50 και έτσι θα έχετε μία εικόνα της αγοράς αυτής. Είναι με τριώροφη και μέσα μπορείς να βρεις τρόφιμα, λαχανικά, φρούτα, εννοείται κρέατα, σαλάμια αλλά και πολλά πολλά σουβενίρ. Εγώ πήρα μία φρουτοσαλάτα για το Αναστασάκι και έμεινα στην αγορά για να πάρω τα σουβενίρ μας, γιατί οι τιμές και η ποικιλία ήταν πολύ καλές. Η μικρή με τον μπαμπά της, πήγαν στην παιδική χαρά που είχε απέναντι. Συμβουλή: μην ψωνίσετε από τα μπροστινά μαγαζιά στον κάτω όροφο, είναι αρκετά ακριβότερα. Εγώ από το ισόγειο πήρα μόνο πάπρικες, καπνιστή και γλυκιά, μην το παραλείψετε. Από τον πάνω όροφο πήρα όλα τα υπόλοιπα. Δεν έχω φωτογραφίες από την αγορά καθόλου, γιατί έτρεχα να προλάβω να ψωνίσω και να πάω στο παιδάκι μου.

Από εκεί διασχίσαμε την γέφυρα της Ελισσάβετ και βρεθήκαμε στους πρόποδες του λόφου. Στόχο είχαμε να πάμε στον κήπο των φιλοσόφων, στον προμαχώνα των ψαράδων και στο κάστρο της Βούδας. Δεν τα καταφέραμε. Είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομά του: λόφος. Δυσκολευτήκαμε αρκετά με το καρότσι. Είχε βγει ο ήλιος, είχαμε γδύσει τη μικρή, που ξάπλωνε στο καρότσι και ζητούσε και έξτρα σκιά και τις βάζαμε ζακέτες πάνω στην τέντα του καροτσιού. Κουβαλούσε ο μπαμπάς μας το καρότσι αλλά φτάναμε σε αδιέξοδα, γιατί υπήρχαν, πέρα από τις ανηφόρες, σημεία με πολλές σκάλες. Όλο αυτό ήταν μη διαχειρίσιμο, έχοντας το καρότσι και έτσι, εγκαταλείψαμε το εγχείρημα να πάμε πιο ψηλά. Όλο το μέρος, όμως, είναι πανέμορφο και εκεί δίπλα υπάρχει ένα πάρκο με τεράστιες τσουλήθρες, τούνελ και τραμπολίνο, που αξίζει επίσκεψη! Λέγεται Gellert Hill Slide Park.

Φύγαμε από το πάρκο περίπου στη μία το μεσημέρι, με την προοπτική να πάρουμε το τραμ και να πάμε για φαγητό, ωστόσο συνέβη το εξής θαύμα: το εξαντλημένο Αναστασάκι, κοιμήθηκε μέσα στο καρότσι! Έτσι, συνεχίσαμε με τα πόδια τη διαδρομή μας. Κάναμε μία στάση σε σούπερ μάρκετ για ανεφοδιασμό και κατευθυνθήκαμε προς το Epoch Burger. Μικρό μαγαζάκι, που για καλή μας τύχη ήταν άδειο και έτσι καθίσαμε σε μία γωνία, μαζί με το καρότσι και απολαύσαμε τα μπέργκερ μας. Προς απογοήτευση του μπαμπά μας, δεν είχε κοκα-κόλα. Πήραμε, έτσι, δύο μπέργκερ, πατάτες και πατάτες για το Αναστασάκι, όταν θα ξυπνούσε και κάτι περίεργους φυσικούς χυμούς. Σύνολο 16,60€.

Μιας και το Αναστασάκι συνέχιζε τον ύπνο του, συνεχίσαμε κι εμείς με τα πόδια, προς την επόμενη στάση μας. Her Bar, με λίγο πιο υγιεινές επιλογές, vegan, gluten free και κάποια και χωρίς ζάχαρη. Να μην έχω μόνο πατάτες να της προσφέρω όταν ξυπνήσει. Πήρα ένα σάντουιτς με τόφου και δύο ρολλάκια, ένα με κανέλα και ένα με καλαμπόκι και σάλτσα, σα πίτσα. Σύνολο 9,60€.

Επόμενη στάση, Πλατεία Ελευθερίας και το μεγάλο σιντριβάνι, μπροστά στο μνημείο που είναι αφιερωμένο στα θύματα του ολοκαυτώματος. Στη διαδρομή, ήπιαμε και έναν παγωμένο καφέ από τα Starbucks, πολύ δροσιστικός! Φτάσαμε στην πλατεία στο πάρκο και ξαπλώσαμε σε μία σκιά. Το Αναστασάκι συμπλήρωσε 3,5 ώρες ύπνου και ξύπνησε!!! Θηλάσαμε, έφαγε τις πατάτες της, ταΐζοντας παράλληλα και τα περιστέρια και ήταν έτοιμη για το σιντριβάνι!!!! Φανταστείτε ένα μεγάλο ορθογώνιο, φτιαγμένο περιμετρικά από σιντριβάνια, τα οποία έχουν αισθητήρες και απενεργοποιούνται μόλις πλησιάζεις! Σου δίνουν, έτσι, τη δυνατότητα να μπεις μέσα στο ορθογώνιο και να χορεύεις, περιστοιχισμένος από πίδακες νερού! Ακόμη μία μέρα, που δεν πήγαν χαμένες οι δεύτερες αλλαξιές και παπούτσια, που είχα μαζί μου.

Με στεγνά ρούχα, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα γύρω μαγαζάκια και αφού αγοράσαμε ένα παπάκι σε σχέδιο παπά, απολαύσαμε ένα παγωτάκι υπό τον ήχο των καμπάνων του Αγίου Στεφάνου! Αυτά τα παπάκια είναι μάστιγα θέλω να σας πω! Δεν είναι τίποτε άλλο από παπάκια για τη μπανιέρα, φτιαγμένα από καουτσούκ, σε διάφορα σχέδια. Πήραμε εννοείται και από το Άμστερνταμ και έμαθα πως υπάρχουν και στην Αθήνα και τη Λάρισα. Είναι πανάκριβα και όλα τα παιδάκια παθαίνουν παροξυσμό!

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, για να αφήσουμε τα ψώνια μας και να ανασυνταχθούμε αποφασίζοντας… what’s next! Αποφασίσαμε να πάμε προς την άλλη μεριά της πόλης, με το τραμ αυτή τη φορά, που αρέσει άλλωστε τόσο πολύ και στο Αναστασάκι. Στην αναζήτησή μου, διαπίστωσα πως υπάρχει κάπου ένα αερόστατο! Είναι στην περιοχή Városliget και σχετικά κοντά είναι το πάρκο της πόλης, λίμνη με πάπιες, η πλατεία των ηρώων, την οποία για κάποιο λόγο δεν είδαμε. Από την απέναντι μεριά έχουν τσίρκο και ζωολογικό κήπο, πραγματικά, πηγαίνετε στη λίμνη να χαρείτε τις ελεύθερες πάπιες, να χοροπηδήσουν τα παιδάκια σας στα τραμπολίνο και μην δώσετε χρήματα για να δείτε ζώα σε σκλαβιά.

Το αερόστατο, λέγεται Balloon Fly και αν οι καιρικές συνθήκες το επτρέπουν και η ηλικία του παιδιού σας, μπορείτε να απολαύσετε μία ανύψηση. Μην περιμένετε βόλτα με αερόστατο πάνω από την πόλη, τέτοια θα πρέπει να πάμε κατά Καππαδοκία για να την απολαύσουμε! Εμείς, αφενός είχαμε μικρό παιδί, το κατώτατο όριο είναι 6 ετών και αφετέρου είχε πολύ αέρα και δεν είχαμε καμία πιθανότητα για… ανύψωση!

3η Ημέρα – Τετάρτη 14/06/23

Εγερτήριο στις 7:30 το πρωί, καλύτερα από την προηγούμενη μέρα! Φυσικά η ερώτησή της ήταν: “Μαμά, πού θα πάμε σήμερα;” και η απάντηση ήταν… στο νησί της Μαργαρίτας! Πρόκεται για ένα νησί, μέσα στην πόλη, που δημιουργήθηκε από την ένωση τριών μικρότερων νησιών, κατά τον 19ο αιώνα. Καλύπτεται κατά κύριο λόγο από πάρκα, καταπράσινα και στολισμένα με υπέροχα πολύχρωμα λουλούδια. Μπορείς να δεις επίσης, ερείπια μοναστηριών που καταστράφηκαν τον Μεσαίωνα. Μπαίνοντας στο νησί, θα δεις ένα τεράστιο λιοντάρι κατασκευασμένο με περισσότερα από 850.000 λέγκο. Εννοείται μέσα θα βρεις και παιδικές χαρές, όπου πετύχαμε και ένα σκιουράκι να σκαρφαλώνει πάνω σε ένα δέντρο. Στο νησί επίσης, υπάρχουν και ιαματικά λουτρά, πισίνες και σπα αλλά δεν περάσαμε καν από μπροστά, γιατί είναι μέρη που τα επισκέπτεται πολύς κόσμος καθημερινά και δεν ήθελα να κάνει βουτιές και το Αναστασάκι. Αυτό που κάναμε, όμως, και ήταν υπέροχο, ήταν να νοικιάσουμε ένα οικογενειακό ποδήλατο και να κάνουμε βόλτα στο νησί! Αυτό και το καλαμπόκι που αγοράσαμε, ήταν και τα μοναδικά έξοδα που κάναμε εκεί. Η ενοικίαση του ποδηλάτου γίνεται με το για πόσα λεπτά θα το χρειαστείς. Αφήνεις κάποια ταυτότητα και πληρώνεις στην παράδοση. Ήταν το μοναδικό μέρος στη Βουδαπέστη, που δεν πληρώσαμε με Revolut αλλά με μετρητά. Δεχόταν και ευρώ ωστόσο. Δεν θυμάμαι ακριβές ποσό η αλήθεια, όχι παραπάνω από 10-15€ για κανένα 40λεπτο βόλτας. Αγαπημένο μας σημείο στο νησί, τι άλλο; Τα συντριβάνια που χορεύουν, όπως λέει το Αναστασάκι. Από το πρωί εώς τις δέκα το βράδυ, ακούγονται τραγούδια και τα συντριβάνια, με πολύχρωμα φώτα, χορεύουν στον ρυθμό.

Είχαμε ένα μεγάλο πρωινό λοιπόν, στο νησί της Μαργαρίτας και έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιο για μεσημεριανή ξεκούραση. Και ήταν μεγάλης διάρκειας, μιας και το Αναστασάκι κοιμήθηκε τρεις ώρες και ξύπνησε έτοιμη για νέες περιπέτειες, στις έξι παρά το απόγευμα.

Ήταν το τελευταίο μας απόγευμα και είχαμε ένα Αναστασάκι πολύ ξεκούραστο! Πρώτη στάση, ήταν για φαγητό, σε μία περιοχή κοντά στη στάση του τραμ, με διάφορα καφέ και μαγαζάκια για φαγητό. Πήγαμε με σκοπό να φάμε σε ένα άλλο μαγαζί με βίγκαν φαγητό, το οποίο ήταν κλειστό και προς μεγάλη μας έκλπληξη, στην περιοχή υπήρχαν και άλλα καθαρά βίγκαν μαγαζάκια. Έτσι, καθίσαμε στο Tökmag Vegan Street Food. Απογοητεύτηκα λιγάκι, γιατί πολλές από τις επιλογές που είχα κάνει, ήταν πρωινού, δηλαδή σερβιρίζονταν μέχρι τις 11:30 το πρωί. Καταλήξαμε στο Satay burger, από φακή, μαζί με πατάτες και σε noodles με πέστο μαϊντανού και λιαστή ντομάτα. Οριακά γλιτώσαμε τάντρουμ, γιατί μέσα σε όσα σερβιρίζονται μόνο το πρωί, ήταν και ένα σμούθι που της είχα τάξει. Συμβιβάστηκε με ένα παγωτό με γεύση τσιχλόφουσκα. Μην ρωτάτε παραπάνω. Στο εστιατόριο αυτό, πολύ χρήσιμα φάνηκαν κάτι παιχνιδάκια που είχα αγοράσει, χωρίς να με δει, από ενα μαγαζάκι. Την κράτησαν απασχολημένη και την παρηγόρησαν που δεν είχε σμούθι! Μα πραγματικά, σε τόσα μαγαζιά εκεί, δεν έβρισκα σμούθι! 21,99€ το σύνολο και νομίζω ήταν τα περισσότερα που δώσαμε για φαγητό εκεί.

Αυτή τη φορά, με γεμάτα στομάχια, συμμαχό μας την απογευματινή δροσιά και το ξεκούραστο Αναστασάκι, ήμασταν αποφασισμένοι να φτάσουμε έστω, στο κάστρο της Βούδας. Κάναμε καλύτερη έρευνα, πήραμε συγκοινωνία, αλλάξαμε δύο λεωφορεία, δυστυχώς δεν θυμάμαι ποια και… βρεθήκαμε πάλι σε αδιέξοδο! Για καλή μας τύχη, πετύχαμε κάποιον υπάλληλο στο εργοτάξιο που είχαν εκεί και μας είπε τη μαγική λέξη: “ασανσέρ!!!” Καταφέραμε έτσι, να βρεθούμε εκεί που τα πόδια μας και οι συνθήκες δεν μας επέτρεπαν, στο κάστρο της Βούδας και η θέα μας αποζημείωσε!!! Στο κατέβασμα, εννοείται πέσαμε πάλι σε σκάλες αλλά ήταν για λίγο, ευτυχώς!

Πήραμε λεωφορείο για επιστροφή, για να χαζέψουμε τη φωτισμένη πόλη. Κατεβήκαμε στο νησί της Μαργαρίτας, για να γυρίσουμε με τα πόδια στο δωμάτιο. Είμαι ευγνόμων που το κάναμε αυτό και έτσι, είδαμε με το παιδάκι μου το πιο υπέροχο θέαμα: τα συντριβάνια, συνέχιζαν να χορεύουν αλλά τα υπέροχα φώτα τους, στο σκοτάδι της νύχτας, ήταν ακόμη πιο υπέροχα. Στις δέκα το βράδυ, που είναι και ο τελευταίος τους χορός, μεταμορφώθηκαν σε μπαλαρίνες και μας χάρισαν μαγικές στιγμές, θα το θυμάμαι όλη μου τη ζωή! Εκεί, ευχήθηκα, να είμαστε γεροί και να καταφέρουμε να της δείξουμε όλο τον κόσμο!!!!

4η Ημέρα – Πέμπτη 15/06/23

Ημέρα επιστροφής. Καταφέραμε αυτή τη φορά και κλείσαμε εισιτήρια μέσα από την εφαρμογή και πήγαμε στο αεροδρόμιο με το τρένο!!! Φτάσαμε έγκαιρα, τσιμπήσαμε κάτι και το Αναστασάκι πέρασε την ώρα του στον παιδότοπο του αεροδρομίου. Μόνο τα καλύτερα έχω να πω για το αεροδρόμιο αυτό! Υπήρχαν και παιδικά καρότσια, τύπου ομπρέλα, τα οποία μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και να εξυπηρετηθείς στον χώρο του αεροδρομίου.

Αν έφτασες ως εδώ, σε ευχαριστώ πολύ που διάβασες το πρώτο ταξιδιάρικο άρθρο μας! Εύχομαι να σου άρεσε και αν έχεις απορίες, άφησέ μου το σχόλιό σου!!! Στο λινκ αυτό, μπορείς να δεις και σε βίντεο, όσα προσπαθώ να περιγράψω με λόγια εδώ! Καλά μας ταξίδια!!!

• Instagram

• Facebook